Biomasa
Biomasa staje się powoli największym źródłem energii odnawialnej w Polsce i na świecie. Powszechnie stosowana jest w kotłowniach ogrzewających domy jednorodzinne, a także coraz częściej w opalaniu większych kotłów. Biomasa jest substancją organiczną powstałą w procesie kumulowania energii słonecznej (Grzybek 2002).
Obejmuje nie tylko materię organiczną pochodzenia roślinnego i uzyskane z niej surowce, ale także substancje pochodzenia odzwierzęcego. Najważniejszą jej cechą jest to, iż nie powoduje ona tak wysokiej emisji tlenków siarki, jak to jest w przypadku paliw kopalnych. Bilans dwutlenku węgla powstającego podczas spalania biomasy równy jest zeru, ponieważ zostanie on pochłonięty podczas procesu odnawiania tego źródła energii - fotosyntezy.
Współczesna cywilizacja systematycznie wprowadza coraz większą ilość zanieczyszczeń do środowiska, które już dawno przekroczyło swoją zdolność absorpcyjną. Wydobywanie i spalanie okładów paliw kopalnych powoduje szybki akumulowanego dwutlenku węgla przez miliony lat akumulowanego pod skorupą ziemi. Wynikiem tego jest zaburzenie cyklu węglowego w przyrodzie i stały wzrost ilości tego gazu w atmosferze, a co za tym idzie przyśpieszenie efektu cieplarnianego.
W rolnictwie i leśnictwie Polski corocznie wytwarzana jest biomasa równoważna pod względem kaloryczności 150 mln ton węgla. Natomiast z jednego hektara użytków rolnych zbiera się 10 - 12 ton biomasy z upraw energetycznych, czyli równowartość 5 - 10 ton węgla/ha/rok.
Ogrzewanie biomasą jest najtańszym i bardzo efektywnym rodzajem uzyskiwania energii cieplnej. Pod względem energetycznym 1,5 tony drewna czy słomy równoważne są 1 tonie węgla kamiennego dobrej jakości (Grzybek 2002).
Uprawa roślin energetycznych
Biblioteka: